“Ah Keşke Diyorsun”

“Ah Keşke Diyorsun”

Özlem dolu söz­le­rin­de di­yor­sun ki;
O şirin gü­lüm­se­me­si, hiç bit­me­sey­di,
Yumuk el­le­riy­le, sa­de­ce par­ma­ğı­mı tut­say­dı,
Red­det­ti­ği, ta­ba­ğın­da­ki üçün­cü köfte ol­say­dı,
Sesi, hi­kâ­ye ki­ta­bı­nı bu­la­ma­dı­ğın­da yük­sel­sey­di,
To­pu­nu arı­yor­ken te­laş­lan­say­dı,
Okula, nezle ol­du­ğun­da git­me­sey­di,
Ar­ka­da­şı­na, oyun­cak te­le­fo­nu­nu ver­me­di diye, küs­sey­di,
Kar­de­şim be­nim­le oy­na­mı­yor diye şi­kâ­yet et­sey­di,
Çek­me­ce­le­rin için­de­ki­le­ri da­ğıt­say­dı,
Harç­lı­ğı bitti diye üzül­sey­di,
Sa­de­ce, düş­tü­ğü zaman canı yan­say­dı,
Oyun­cak ro­bo­tum bo­zul­du, diye ağ­la­say­dı,
Eliy­le, boya ka­lem­le­ri­ni tut­say­dı,
Üç te­ker­lek­li bi­sik­le­ti­ni kıs­kan­say­dı,
İçtiği, bi­be­ro­nun­da­ki süt ol­say­dı,
Erken yat­ma­mak için, mız­mız­lan­say­dı,
Der­din ve derdi, sa­de­ce bun­lar ol­say­dı ve O,
Keşke hiç bü­yü­me­sey­di…

Gö­zü­nü bile kırp­ma­dan ca­nı­nı ve­re­bi­le­ce­ğin yav­run artık bü­yü­müş­te;

Gülen göz­le­ri sol­muş,
Yumuk el­le­ri ya­ban­cı el­ler­de,
Red­det­ti­ği, öğüt­le­rin,
Sesi, sana hep yük­sek,
Te­la­şı, cüz­da­nın­da pa­ra­sı azal­dı­ğın­da,
Okulu, ar­ka­daş­la­rı ile ta­kıl­mak için kı­rı­yor,
Ar­ka­da­şı­na, kopya ver­me­di diye küs­müş,
Kar­de­şin­den ya­sak­lı sır­rı­nı sak­la­ma­dı diye şi­kâ­yet­çi,
Sa­çı­nı, ba­şı­nı da­ğıt­mış,
Geçen yıl al­dı­ğın te­le­fo­nu­nu ye­ni­le­mi­yor­sun üzgün,
Sev­gi­li­si terk etmiş diye ağ­lı­yor,
El­le­riy­le si­ga­ra­sı­nı tu­tu­yor,
Bira içi­yor,
Bil­gi­sa­ya­rın ba­şın­dan kal­ma­mak için mız­mız­la­nı­yor…
Sana da bi­ri­le­ri ço­cuk­lar bü­yü­dük­çe dert­le­ri de büyür de­miş­ti de pek sal­la­ma­mış­tın…
Birde;
Daha dur da­ha­sı da ola­cak di­yor­lar demi…

Sema Biçer / Memleket