Sema Biçer’in “Kızı ve Annesi” isimli köşe yazısı;
“Kızı ve Annesi”
Sözünü edeceğim durum, bir giyim mağazasının deneme odalarının önünde gerçekleşiyor. 8 tane deneme odası var, hepsi dolu ve odaların önünde sırada 5 kişi var. Mağazanın klimaları çalışmıyor. Ortam basık ve sıcak. Dışarısı serin ve herkes içerinin ısısına göre kalın giysiler giymiş. Herkes bunalmış ve beklemekten sıkılmış. Benim önümde 2 kişi var. Hemen arkamda 30 – 32 yaşlarında oldukça kalın giysiler içinde ve kolunda 4 – 5 parça genç kız giysisi olan bir kadın var. Kadın oflayıp pufluyor ve ikide bir arkasına bakıyor, bir yandan da ‘’nerde kaldıysa bu geri zekalı’’ diye söyleniyor. ‘’Zaten ne zaman bir işi doğru dürüst halletti ki, aptal, beceriksiz şey’’ diyor. O sırada şirin mi şirin, incecik – narin görünümlü, uzun sarı saçları olan, 11 – 12 yaşlarında bir kız, üzerinde uzun kahverengi bir hırka ile önümdeki kadının yanına geldi. Belli belirsiz bir ses tonu ile ‘’anne bak’’ dedi. Kadın kızına baktı ve ‘’senin gibi geri zekalı biri ancak bu kadar saçma bir hırka seçer zaten, araya araya bir saattir bunu mu buldun’’ dedi. Kızının omuzundan tutup çekiştirerek, ‘’dön bakayım arkanı’’ dedi. Kızını çekiştirerek döndürdü. Kızı omuzları çökük, son derece çekinik bir tavırla, gözleri yere bakıyor halde, yavaş yavaş annesinin ittirmeleri ile kendi etrafında döndü. Annesi, ‘’bu hiç senin yaşına göre mi, sana git de böyle bir şey mi bul dedim. Sadece beceriksiz olsan neyse, zevkten de eser yok. Bu üzerindekini nineler bile giymez. Bu hırka kim bilir hangi kuytu köşedeydi de bulup çıkardın. Git onu hangi delikten çıkardıysan oraya geri koy. Sana bugün hırka almayacağım’’ dedi. Sonra kolunda tutmaya devam ettiği giysileri göstererek, ‘’çabuk git gel de şunları giy bakalım, salak’’ dedi. Kız, sessizce, gözleri önünde, kafasını hiç kaldırmadan, annesinin ittirmesi eşliğinde, oradan ayrıldı. Kadın ‘’bütün geri zekalılar benim başımda zaten’’ diyerek önüne döndü, oflayıp poflamaya devam ederek sırasında durdu. Tüm bunlar 2 – 3 dakika içinde oldu… Şimdi durum şu demek istiyorum ama; Ne diyeceğimi bilemiyorum, Nereden başlayayım, neresinden devam edeyim… Bu ve benzer durumdaki tüm çocukların durumu, içimi paramparça ediyor, dayanamıyorum. Sadece şunu söyleyeyim ve bitireyim; Lütfen anneler – babalar, bunu çocuklarınıza yapmayın… Yalvarıyorum…
