Geçtiğimiz gün “Sivaslı işverenlerin şikayeti: Fabrikalara işçi bulamıyoruz” başlığı ile yayınladığımız haber sonrası şuan bir işletmede çalışan Ömer Etcioğlu biz ulaşamayız ama sesimizi sayın Gülle’ye duyurun diyerek meramını anlatmaya çalıştı.
“Her şey güllük gülistanlık! Köleler çalışıp kazandırıyor parayı”
Etcioğlu işçiler adına şu ifadelere yer verdi;
Sayın İsmail Gülleye soralım lütfen; Ne kadar eleman arayan firma varsa tamamı nasılsa işkur arkamızda deyip durmadan eleman temin ederek, yıllarını vermiş çalışanlara devletin yaptığı asgari ücret zammı haricinde 1 tl bile zam yapmadan çalıştırarak mı eleman bulacaklar.
İşverenler işe eleman alırken kırk dereden su getirircesine sorgu sual edip “sen ne işte çalıştın, nelerden anlarsın, neler yaparsın, vs… ne kadar maaş istersin (sanki istediği maaşı verecek ya)…” sonra işe alınca şurada çalış bakalım, o gün geçer şuraya alın orada çalışsın, makineye verin makine kullansın, bugün etrafı temizle,
eeee…
daha var mı ne yapsın bu eleman soralım lütfen.
Ay biter maaş asgari ücret. Tamam der eleman ben yeniyim. İlk etapta normal. 3 ay geçer her şey aynı, 6 ay geçer yine aynı, yıl geçer devlet asgari ücrete şu kadar oldu der sadece o olur ekstra zam yine yok.
Yapılan işe bakılır. Köleden hiçbir farkı yok. Ne iş verilirse yapmış çalışan. Eğitimine bakarsın eğitimi de iyi Lisans / Önlisans mezunu, iyi derece bilgisayar kullanabiliyor, ehliyeti ve ticari araç sürmek için src belgeleri almış, dahası o elmanı nereye verirse versin verilen her işi yapmış.
Ama ücrete gelince zam yok sadece devletin asgari ücreti. Biraz sesini çıkarsa hemen mobbing uygulama yada al tazminatını hadi güle güle.
Gelelim bu elamanın yaşantısına. Evli evi kira bide çocuk / çocukları var. Evinde huzuru yok ama kimse bilmiyor. Çocukları sokakta yürürken veya okulda ailesi zengin bir arkadaşının elinde bişey görür eve gelir babasına söyler.
Baba ondan bizde alsak olur mu. Babası inşallah oğlum/kızım der ama nasıl? Baba bilirde elinde avucunda yok alamayacak ama çocuğa bunu nasıl anlatacak. Eşi market alışverişine gitmemiz lazım der erteledikçe erteler. Para ister eş ekmek aldırayım diye cebinde parası yok ki nasıl versin. Eş sorar çalışıyorsun ya maaş ne oldu?
Bitti.
Yetmez ki nasıl yetsin.
Adam gibi bir evde otursa 750-800 TL den aşağı kira yok birde aidat var. Gıda fiyatları artmaya başlamış , giyim artmaya başlamış, hiçbir şey yerinde durmuyor ki. Ama işveren bilmez elemanının evinde neler oluyor. Tuzu kurular zaten hiç anlamaz.
İşverene bakıyoruz herşey güllük gülistanlık. Köleler çalışıp kazandırıyor parayı. Devlet her türlü desteği sağlıyor. Elemana zam yok olmaz iş yok. İşe bakıyorsun ardı arkası hiç kesilmiyor.
İşten çıkan eleman varmış kimin umurunda devlet işkur diye bir yer açmış hemen takviye eleman içerde çalışmaya başlıyor.
Adam niye zam yapsın da gelirini azaltsın ki. Nasıl olsa eli mecbur evine ekmek götürecek. Bana eli mahkum diyor.
Adamın biri çıkmış laf söylüyor; “Kapıya bağladığın köpek durmadan çanaktan çanağa geziyorsa onu sal gitsin o sana bekçilik yapmaz, korumaz.” Ama kimse o adama dönüpte bire adam köpeğin önündeki çanağa biraz yemek koy aç hayvan ne yapsın mecburen karnını doyurmak için bir parça ekmekte olsa kim verirse gidip onun kapısının önündeki çanaktan yiyor.
Beslesene hayvanı demez.
Soruyorum İsmail Gülle’ye;
çalışanını bu hikayedeki it yerine bile koymayan bir işverene, eli mecbur olmasa, muhtaç olmasa bu şartlar altında elemanı nasıl bulacak. Kendisi cevap veremez de ben söyleyeyim. Eleman bulamıyoruz diye çıkıp ağlamaya başlayınca anlayacaklar. Gerçi yine anlamazlar ya oda ayrı bir konu. İş işten geçmiş olacak diyeceğim ama oda olmaz. Garibim eleman çalışıp evine ekmek götürmek zorunda. Çocuğuna istediğini alamasa da evine en azında bir ekmek parası da olsa götürmek zorunda. Ah bir elemanlar buna mecbur olmasında o zaman görelim o zam yok diyen işverenlerin halini.
Büyük Sivas Haber
