Berat Demirci’nin “Kimler Belediye Başkanı Olabilir?” isimli köşe yazısı;
“Kimler Belediye Başkanı Olabilir?”
Sosyal medyada, Sivas´ın güzide oğullarından Hakan Karaca, Meclis-i Mebusan ciddiyetine dair bir metin yayınlamıştı. Mehmet Zeynelabidin Efendi yazmış, Meclis-i Mebusan Konya Milletvekili… Konya Yusuf Ağa Kütüphanesi katalogunda 9521/2′ sayıyla kayıtlı “İslamiyet ve Meşrutiyet” isimli eserden iktibas imiş… Gidip bakmak lazım bu esere… Meşrutiyet formu ile İslam´ın ahlakı arasında çok sağlam bir “talimatname” çıkmış ortaya. Son derecede somut veriler, hele birinci maddesine bayıldım. Sonrası da harika ama o birinci madde çivi gibi çakılmış ve şehrin, şehirliliğin altını öyle güzel çizmiş ki. Uygulanmaya kalksa, pek çok aday adayı anında belediye başkanı olma şartını kaybeder. İkinci madde de şehirli olmakla ilgilidir. Biliyorum, hiçbir yararı olmayacak ama en azından Osmanlı aklı ve Osmanlı aydını konusunda daha derin düşünmeye imkân açabilir… Mebus olma şartları üzerine üzerine yazılan bu metni belediye başkanı adaylarına da geçerli saymak getirmek, bana çok doğru geldi.
Bu yazı daha önce yayınlanmış, en etkili zevata okumaları için gönderilmişti. Yine öyle olacağını tahmin ediyorum, çünkü şartlar ve yönetim zihniyeti aynıdır. Ama mebuslar için geçerli olan, belediye başkan adayları içinde geçerlidir. Hatırlatmak babında milletvekili geçen yerleri, belediye başkanı yaparak yeniden yayınlayalım:
Kimler belediye başkanı olabilir:
“Birincisi: Belediye başkanı adayı, aday olacağı şehirde uzun süreli oturmuş, yaşamış olmalı, halkın mizacını iyi bilmeli. Bir şehirde oturmamış veya çıkıp gideli uzun zaman olmuş adamların bir kere iyi olup olmadığı bilinemez.
İkincisi: Şehre yarayacak her türlü kanunu ve o şehir halkının saadetini icap edecek şeyleri düşünüp beğenmeye ve böyle bir arayan toplamaya muktedir olmalıdır.
Üçüncüsü: Devletin şan ve şerefini düşünmeyecek kadar cahil olmamakla birlikte, sefih de olmamalıdır. Çünkü kendi malı kendine teslim edilemeyen sefih bir adama bu gibi vazife verilemez.
Dördüncüsü: Hükümetin kanunsuz ve haksız işlerini yüzüne beraber söylemek hususunda kimseden korkup çekinmez ve ölmekten bile kaçınmaz, dünya için kimseye müdane etmez olmalıdır.
Beşincisi: Parayı görünce her şeye boyun eğecek kadar bağrı yufkalardan ve parayı çok sevenlerden olmamalıdır. Yoksa milletin menfaati zayii olmak ihtimali ziyadeleşir ve memleketi açık açık uçuruma sürükler.
Altıncısı: Memuriyetini muhafaza etmek ve başka bir menfaatini korumak için şuna buna yüzsuyu dökmüş (ağlamış), kendisine haksızlık edenlere göz kırpmış, kendisi haksızlık etmiş olmamalıdır.
Yedincisi: Rüşvet almış, para ile onun bunun hakkını satmış, mahvetmişlerden de olmamalıdır.
Sekizincisi: Halk içerisinde zulmü, işkencesi olanlardan olmamalıdır.
Dokuzuncusu: İki sözlü, ikiyüzlü adamlar da belediye başkanı olamaz.
Onuncusu: Şunun bunun ayıbını arayan, daima iki kişi arasındaki gizli sırları anlamaya çalışan, hiç yoktan tertip türetenler de aday gösterilmemelidir.
On birincisi: Belediye başkanlığı bittikten sonra kendini idare edecek bir işi veya zenginliği olmayanlar da aday gösterilmemeli. Çünkü bu özellikleri olmayan kişiler hükümetin ayıbını örtüp boyun eğmeye mecbur kalırlar.”
Belediye başkanı olmanın şartlarını bu şekilde gözden geçirmek: Hem halk, hem adaylar için essah olandır. Aday adaylarını şu yukarıdaki ilkelere göre ölçelim.
